نسخه شماره دوم مُنشآت

دومین شماره مُنشآت در تیرماه1392 و با تیراژ2000نسخه در شهرستان کلاله چاپ و منتشر گردید.جهت دریافت این نسخه،لطفا اینجا کلیک کنید.

نسخه شماره اول مُنشآت

نخستین شماره نشریه مُنشآت که در اردیبهشت ماه1385 در تهران چاپ و در کلاله منتشر گردید،جهت اطلاع خوانندگان محترم در وبلاگ نشریه آماده دریافت می باشد.لطفا جهت دریافت نسخه تصویری شماره یکم نشریه،اینجا کلیک کنید.

نسخه شماره یک مُنشآت

شماره اول ماهنامه مُنشآت به صورت تصویری که اردیبهشت ماه1385در تهران با تیراژ 500 نسخه به زیر چاپ رفت و در شهرستان کلاله منتشر شد،جهت مطالعه خوانندگان محترم،آماده است.جهت دریافت آن،لطفا اینجا کلیک کنید.

سخنی با خوانندگان محترم

"ما بدین در،نه پی حشمت و جاه آمده ایم..."

پس از انتشار اولین شماره نشریه منشآت در اردیبهشت ماه 1385،به دلیل ادامه تحصیل در دانشگاه شیراز و عدم حضور مدیر مسئول نشریه در منطقه،وقفه ای چندین ساله در انتشار آن بوجود آمد اما به یاری خداوند مهربان،توفیق ادامه راه میسّر گردید و در تیرماه1392 شماره دوم آن منتشر شد.شماره اول مُنشآت در تهران چاپ شد ولی از شماره دوم به بعد،تمامی امور نشریه در شهرستان کلاله انجام شد.اگرچه مجوز اولیه نخستین نشریه محلی شهرستان کلاله به شکل دوهفته نامه بود اما به دلیل محدودیت های زمانی در فراهم شدن مطالب و همچنین مشکلات و  هزینه های مالی چاپ و انتشار،برآن شدیم تا ترتیب انتشار آن را بصورت ماهنامه در نظر بگیریم.

مطالب منتشر شده در مُنشآت با موضوعات اجتماعی ،فرهنگی ،اقتصادی، ورزشی و ... و با محوریت پرداختن به توانمندی ها و نقاط قوّت و همچنین مشکلات و نقاط ضعف و گره های موجود در شهرستان کلاله و روستاهای تحت پوشش این شهرستان است.اینکه تا چه اندازه در انجام این اهداف موفق خواهیم شد،به لطف الهی و دعای خیر و پشتوانه شما مردم خوب شهر و دیارمان چشم دوخته و امیدواریم.

ذکر این نکته ضروریست که این نشریه به هیچ حزب و گروه و یا نهاد و ارگانی وابسته نیست و کاملا مستقل می باشد و تمامی هزینه های آن اعم از تایپ و صفحه آرایی و فتوشاپ و... و فیلم و زینک و چاپ افست آن برعهده مدیر مسئول و صاحب امتیاز مُنشآت بوده و از محل درآمدهای شخصی وی تامین می شود.

مُنشآت متعلق به شما مردم عزیز شهرستان کلاله است.آنرا از خود بدانید و دست یاریمان را که برای هرچه بهترشدن آن از نظر کمّی و کیفی بسویتان دراز گردیده،تنها رها نسازید.

"...گَرَم یاد آوری یا نه / من از یادت نمی کاهم/ تو را من چشم در راهم..."

 دوستدار و خادم کوچکتان: اسماعیل تقی زاده